Sowy wiersze piszą.

Wycieczka do Łęczycy zainspirowała „Sowy” do rymowania i tworzenia z bliskimi wierszyków.

A oto efekty wspólnych, rodzinnych działań:

Miasto Łęczyca o dzieci pyta
i pięknym zamkiem wszystkie je wita.
Antoś
************

      
Na wycieczkę do Łęczycy pojechałem
o diable Borucie usłyszałem.
Diabeł Boruta na zamku mieszka,
straszy nas bardzo ten upiorny koleżka
z całego kraju rycerze zjeżdżają,

 ukrytych skarbów w ruinach szukają.
Szymek B.

************
     
Jest w Łęczycy zamek stary,
gdzie nie mieszka pan Hilary
lecz diabeł znany,
co na murze zrobił ślady.
Ta legenda jest wam znana
i od pokoleń przekazywana.
Fabianek

************ 
  
Łęczyca, Łęczyca zamkiem zachwyca.
Na zamku Boruty pogubisz ze strachu but.
W muzeum komnat wiele – nauczycie się historii moi przyjaciele.
Michasia

************

Diabełek Boruta robił psikusy w całym miasteczku,

nawet dziecku!
Biegał pomiędzy drzewami

i zwiewał chłopcom czapki czasami.
Filipek B.

************ 
  
Ten stary diabeł Boruta
nie umie zawiązać buta.
W Łęczycy na zamku mieszka,
gdzie straszyć nie omieszka.
Pilnuje skarbu cennego
i nie dopuszcza nikogo innego.
Sześć wieków już prawie ma
i ciągle straszy kogo się da.
Piotruś

************* 
   
Przedszkolaki z „Dziewiątki” do Łęczycy przyjechały

i Boruty po śladach szukały.
Mateuszek G.

************

Przedszkolaki z „Dziewiątki” do Łęczycy przyjechały

i Borutę za kopyta złapały.
Mateuszek G.

************
 

"U diabła Boruty"
Część podłogi była zapełniona śladami kopyt.

Diabeł Boruta miał w domu piecyk

 i kolekcję mieczy, i pistoletów.
Jak chciał, to zamieniał się w diabła szlachcica

oraz jak chciał, mógł też się zamienić w diabła siłacza
i mógł też zamienić się w sowę pilnującą skarbu pod ziemią.
Niektórzy ludzie próbowali wykraść diabłu-sowie skarb, którego pilnował.
A jak jakiś człowiek wykradł diabłu-sowie skarb,

 to był bogaty.
Mateuszek G.

************
   
Łęczyca odnowiona, zamek piękny.
Odcisk na ścianie kopyta Boruty.
Zamienia się w siłacza i nawet sowę.
Jednemu śmiałkowi nawet przyciął piętę.
Ciął szablą zamek, bo go okłamano.
A gdy jest wesoły podnosi kiece dziewczynom

 i się z tego śmieje.
Szymek K.

************
   
W łęczyckim zamku Boruta grasował

 wszystkie przedszkolaki mocno ucałował.
Dziewczynka Amelka Boruty się bała

 i za to od niego całusa dostała.
Ten Boruta straszny, psoty ciągle stroi,
ale tak naprawdę to dzieci się boi.
Amelka

************ 
   
Dzieci z Przedszkola nr 9 w Łodzi
o diable Borucie się dowiedziały
i chciały go na własne oczy zobaczyć,
więc do zamku w Łęczycy pojechały.
Wszędzie go szukały,
do wielu miejsc zaglądały,
ale go nigdzie nie ujrzały,
zaś dużo opowieści o nim usłyszały,
stąd wierszyk o nim napisały
Łucja 

************

Rogi i widły, to atrybuty
znanego wszystkim diabła Boruty.
Zamek w Łęczycy wciąż zamieszkuje,
gdzie dręczy gości i nastrój im psuje.

Hej! Boruta ! diable rogaty!

 Zaraz oberwę ci wszystkie szaty!
Jestem odważny! Nie lękam się ciebie
i zacny zamek dzisiaj odwiedzę!
Mateuszek M.

************
  
Diabeł Boruta na zamku
w Łęczycy swą siedzibę ma.
Czasem trochę pohula,
czasem trochę postraszy,
jednak krzywdy nie zrobił nikomu,
bo chce, by każdy wrócił szczęśliwy
i pełen wrażeń do domu.
Lenka

************ 
   
Boruta czarodziej skarby wielkie miał,
ale nikomu nic nie dał.
Kopytkiem zastukał, różkami zapukał
i wszystkich przepędził.
Ale ciekawskie dzieci z Łodzi przyjechały
i diabła komnaty zwiedzały.
Nikolka

************
    

Był raz diabeł Boruta,
co duże miał kopyta.
Dom jego – zamek łęczycki,
a sam diabeł bardzo brzydki.
Ludziom robił psikusy
i sadził duże susy.
Nikt go w zamku nie odwiedzał
i sam diabeł w zamku siedział.
Basia

************
   

 Diabeł Boruta robił psikusy,
chował się za drzewami,
zmieniał się w siłacza,
czy w szlachcica
i krążył między krajanami
Filipek P.

************
   

Coś wam powiem w tajemnicy.
Przed wiekami hen w Łęczycy
mieszkał sobie imć Boruta.
Chadzał wciąż w skórzanych butach,

 surdut miał skrojony modnie
i na miarę szyte spodnie.
Maja