Najpiękniejsza bajka - bo moja własna.

 Pewnego słonecznego dnia, kucyk o imieniu Róża poszła na łąkę zebrać kwiaty do swojego ukochanego kolorowego wazonu.

Róża podczas zbioru kwiatów zauważyła dziwną skrzynie z której wydobywały się dziwne dźwięki. Róża postanowiła ostrożnie sprawdzić co to za przedmiot.

 Trochę wystraszona Różyczka powoli zajrzała do skrzyni w której było zamknięte małe, przestraszone lwiątko. Róża przedstawiła się maleństwu i pomogła mu się uwolnić z pułapki, oraz postanowiła pomóc znaleźć lwiątku mamę i tatę.

,,Czarodziejski Świat” – Hania S.

Człowiek miał wielką lunetę, tak długą jak miecz świetlny. Zobaczył przez nią innego człowieka w rakiecie, który zmieniał pory dnia na całym świecie.

,,Baśń o Aurorze” – Ania S.

 Księżniczka Aurora właśnie przygotowywała się na swoje urodziny. Nagle wszedł tata, a Aurora jeszcze nie ubrana! Okazało się, że Aurora zamiast stóp ma piękny ogon syreny, błyszczący wieloma kolorami jak diament.

Dziewczynka musiała zdradzić swoją tajemnicę tatusiowi, który do tej pory o niczym nie wiedział. Jak Aurora była mała spotkała nad jeziorem złotą rybkę, która spełniła jej największe marzenie. Mała Aurora zawsze chciała być rybą i pływać razem z delfinami. Nie chciała jednak zostawiać kochanych rodziców samych, dlatego czasem jest rybą, a czasem dziewczynką.

 Po odkryciu tajemnicy swojej córki król był bardzo zaskoczony. Cieszył się jednak, że poznał prawdę. Chciał, aby Aurora już nie musiała tego ukrywać. Aby zrobić jej przyjemność przeniósł całą imprezę urodzinową nad basen. Wszyscy mieli przebrać się w kostiumy kąpielowe.

  Po usłyszeniu tej nowiny wszyscy bardzo się ucieszyli. Aurora dmuchała świeczki nad basenem a potem dostała mnóstwo prezentów. Dziś skończyła 12 lat.

,,Rodzina Rabatków” - Basia P. 

Dawno, dawno temu żyła sobie rodzina Rabatków – króliczków. Mieszkali w drewnianym domku ze słomianym dachem. Razem z państwem Rabtaków mieszkała rodizna myszek Koniczynek.

Dzieci rodziny Koniczynek lubiły różne psoty i figle. Pewnego dnia małe myszki,  a było ich cztery, ukradły żółty ser, który mamusia króliczków przygotowała na śniadanie. To jest jeden z przykładów niedobrych zachowań dzieci pani Myszy Koniczynki. Aż pewnego dnia myszki przebrały miarę i dostały klapsa od mamy oraz zakaz oglądania myszkowych bajek.

,,Przygoda Zajączka” – Wojtuś R.

Gdzieś daleko stąd mieszkał zajączek mały. Nie dość, że smutny był wciąż – to jeszcze nieśmiały. Nie chciał bawić się z dziećmi innymi, chodził wciąż drogami swymi. Gdy wszystkie zwierzaki bawić się chciały, nagle odchodził zajączek mały. Samotny on był i bardzo smutny. Myślał, że świat jest strasznie okrutny. Choć miał zajączek pomysły na nowe zabaw. To niestety był zawsze pełen obawy, że się nie spodobają jego plany. I wtedy głośno zostanie wyśmiany.

Wolał przyglądać się dzieciom z boku, niż ponieść klęskę w zabawy toku. Obawiał się, że może nie dać rady, że na jaw wyjdą wszystkie jego wady. Myślał: wszyscy zabawę świetną mają i na żadne wpadki nie zważają. A ja się boję z nimi grać, bo na pewno będą się ze mnie śmiać. Gdyż kiepski jestem w każdej dziedzinie, z pewnością nie umknę nikogo drwinie!

Pewnego zaś dnia w głębokim lesie. Gdzie cisza jest taka, że echo się niesie. Usłyszeć można było rozmowy: o postawie jelenia, o mądrości sowy. Każdy pokazuje swoje zdolności i widać, że sprawia to dużo radości. Skowronek wysoko w górę się wzbija, tuż pod nim prędko wije się żmija. Wszyscy biegają, latają, figlują, zawody, wyścigi organizują. A zając tylko przygląda się z boku, w kierunku zwierząt nie zrobi kroku.

Rozległ się nagle straszny głos w lesie. Zastanawiają się wszyscy: skąd on się niesie? Kto tak krzyczy? Co się stało? Wszyscy wystraszeni, serce im zadrżało! Biegną wszyscy w kierunku hałasu, zatrzymali się nagle na skraju lasu.

A tam nad rzeką w tamie uwięziona, płacze wiewiórka mała przestraszona. Prosi o pomoc, krzyczy i woła, lecz żadne zwierze wskoczyć tam nie zdoła. Nie wiedza co zrobić mają zwierzaki, aż nagle z tyłu zatrzęsły się krzaki.

Wyskoczył prędko zajączek śmiało, bo przecież czasu miał bardzo mało. Nie brał on nawet dużego rozbiegu, hyc i już z wiewiórką stoi na brzegu. Reszta zwierzaków jest zaskoczona, odwagą zajączka zauroczona.

-Jaki on zwinny jest i odważny

- On nie jest wcale taki straszny

- Pewnie, nikt z nas nie jest taki

-Fakt, każdy z nas ma jakieś braki

Tak rozległy się rozmowy w lesie  i taką wieść echo wokół niesie. Jak zajączek nasz mały, przestał być, aż tak nieśmiały. W swe uwierzył możliwości, z czego mnóstwo miał radości. Potraktował on zabawę, jak przyjemną miłą sprawę.

  ,,Przyjaźń to magia” – Alicja G.

Tak bym chciał mieć przyjaciela, takiego prawdziwego przyjaciela … - westchnął tęczowy kucyk i udał się w poszukiwaniu kogoś bliskiego …

 Myszko czy nie chciałabyś zostać moją przyjaciółką? – zapytał kucyk

Czy ja wiem … - zastanawiała się myszka, jesteś za duży i za głośny, nie możemy się przyjaźnić.

  A może ty wilku? – czy nie chciałbyś być moim przyjacielem? – zapytał?

Ja??? – roześmiał się wilk. Jestem groźnym czarnym wilkiem, a ty kolorowym kucykiem! - nie pasujemy do siebie.

A ty kotku??? – myślisz, że mógłbyś mnie polubić??? – zapytał smutny kucyk

Kucyku! Wybacz mi! – odpowiedział kot. Jestem już stary i leniwy. Lubię leżeć, jeść i wygrzewać się na słońcu. Ty jesteś pełen energii, lubisz biegać po polanie, śmiać się i bawić. Jesteśmy zupełnie różni.

Załamany tęczowy kucyk, udał się po radę do wróżki świnki. Świnko dlaczego nie mogę się  z nikim zaprzyjaźnić? – zapytał

Świnka zastanowiła się chwilę i powiedziała: Kucyku! Nie szukaj przyjaciół na siłę. Jeśli chcesz mieć przyjaciół musisz najpierw znaleźć się w miejscach, w których możesz ich spotkać. Szukaj ich tam ,gdzie ty czujesz się szczęśliwy.

Tęczowy kucyk przypomniał sobie, że jest takie miejsce, w którym czuje się wspaniale. Miejsce, w którym może głośno się śmiać, szybko biegać, bawić się. Miejsce w którym może być sobą. Wsiadł więc do swojej łodzi i popłynął…

,,Święta inne niż wszystkie” – Patrycja S.

 Zbliżał się czas Bożonarodzeniowej Wigilii. Patrycja tego dnia była bardzo zaangażowana w przygotowania. Rozkładała zastawę śpiewając kolędy i co chwila spoglądała pod choinkę. Prezentów jeszcze nie było, tak samo jak śniegu. ,,Jak ten Mikołaj tutaj dojedzie? Renifery bez śniegu nie dociągną sań. Piotruś jej brat przeczuwał, że wszystko będzie dobrze, ale nie wiedział jak to wytłumaczyć Patrycji. Był dużo starszy. Do niego zawsze Mikołaj przychodził każdego roku. Wiedział, że do Patrycji również on dotrze.

Patrycja już umiała liczyć. Policzyła gości i zauważyła rozkładając talerze, że jest o jeden za dużo. ,,Córeczko, to taka tradycja, zawsze stawia się o jeden talerz więcej, gdyby ktoś zabłądził lub nie miał rodziny, a zapuka do naszych drzwi jesteśmy przygotowani na przyjęcie takiej osoby.” ,,Mamusiu czy kiedyś ktoś taki nas odwiedził?” – zapytała Patrycja. ,,Jak do tej pory nikt, ale kto wie jak będzie w tym roku” z uśmiechem odpowiedziała mama. Przygotowania dobiegały końca, potrawy już były gotowe. Wszyscy byli odświętnie ubrani i zapach choinki rozchodził się po mieszkaniu. Nadal nie było pod nią prezentów…

Nagle! Ktoś zapukał do drzwi bardzo cicho. Nikogo się nie spodziewano więc wszyscy byli zaskoczeni. W drzwiach stała piękna kobieta. Ubrana była w błękitny płaszcz, przy wykończeniach miała białe futro. Bił od niej blask i nie mówiła wiele. Pytała czy może odpocząć przy stole. Pierwszy raz  ktoś zasiadł przy pustym nakryciu. Proponowano jej ciepłe posiłki oraz picie. Wszystkich zaskoczyła prośba dotycząca potrawy. Zapytała o porcję lodów a do picia poprosiła wodę z lodem. Duuuża ilością kostek lodu. Patrycja przyglądała jej się uważnie. Wydawało jej się, że już gdzieś tą panią widziała. Kobieta uśmiechała się do niej. Wyglądało jakby się znały. To pani zima!

,,Co ona tu robi? Właśnie u mnie?” pomyślała Patrycja. Pomyślała też, że nie zdradzi nikomu tajemnicy. Poszła do pokoju sprawdzić w książce, którą mama jej czytała ostatnio. Tak to ona! Patrycja chciała wrócić do stołu  ale kobieta weszła do jej pokoju. ,,Patrycjo bardzo się spieszyłam. Byłam bardzo chora. Zjadłam za dużo ciepłych dań i nie byłam w stanie dmuchać chłodem. Dlatego nie ma śniegu. Przyszłam do Ciebie bo wiem, że u Ciebie są zawsze lody. Już mi lepiej. Chcesz pokaże Ci jak robię zimę.” Otworzyły okno. Pani zima wyciągnęła dłonie jak Elza, drzewa pokryły się szronem. Zrobiło się zimno. Pani zima okryła Patrycję płaszczem. Nagle pani zima zaczęła mocno dmuchać na dłonie. Zaczął lecieć biały pył. To śnieg! Dużo śniegu! Patrycja usłyszała dzwonki. Jej pierwsza myśl, skoro jest śnieg to Mikołaj może przyjechać! Czarowanie zimy było piękne. Wszystko za oknem było białe.